Η μικρή Γαλλίδα (Francesinha)
Ένα παλικάρι από το Πόρτο επέμενε πως πρέπει να επισκεφτώ την πόλη του. Μου υποσχόταν όλες τις επίγειες απολαύσεις. Αλλά εγώ εκεί να το παίζω αδιάφορος. «Άσε να δω που το πάει», λέω από μέσα μου.
Σε κάποια φάση γουρλώνει τα μάτια του από ενθουσιασμό.
— Το βρήκα! Θα πάμε στο καλύτερο φαγάδικο να τσακίσουμε κάτι σπεσιαλιτέ. Θα πάθεις πλάκα.
— Για πες…
— Η Francesinha, που σημαίνει η μικρή Γαλλίδα, είναι το καλύτερο γεύμα που υπάρχει. Φαντάσου ένα κοινό τοστ. Ζαμπόν, τυρί, και ψωμί.
— Μάλιστα… Μούφα η Γαλλιδούλα.
— Ναι αλλά έχει κι άλλα!
Σαν το λέει αυτό γεμάτος εθνική υπερηφάνεια, τον βλέπω να χαμογελά. Ο τύπος έχει πωρωθεί τελείως. Συνεχίζει:
— Μπαίνει δεύτερη στρώση με παραπάνω τυρί και ζαμπόν. Ύστερα έχει τρίτη στρώση με λουκάνικο και κομμάτια από χοιρινό. Μετά υπάρχει κι άλλη στρώση με περισσότερα κρεατικά, συν ντομάτα, και ακόμα παραπάνω τυρί. Στο τέλος μπαίνει από πάνω λιωμένο τυρί! Σερβίρεται με τηγανιτές πατάτες. Πως σου ακούγεται τώρα.
— Φιλαράκι, αυτή είναι ο εχθρός κάθε υγείας!