Μόνο μπάλα βρήκα
Κάναμε την καλοκαιρινή προετοιμασία με την ομάδα ποδοσφαίρου. Σκοπός ήταν να δώσουμε βάση στην φυσική κατάσταση, αλλά να αποφύγουμε τους τραυματισμούς. Μας βάζει λοιπόν ο προπονητής—ο «κόουτς» (coach) όπως τον λέγαμε—να παίξουμε 11×11 με την προϋπόθεση πως δεν θα μπαίνουμε δυνατά στις φάσεις.
Ξεκινάει λοιπόν το παιχνίδι. Διαιτητής ο κόουτς, αλλά καθόταν εκτός γηπέδου. Είπαμε πως ήταν χαλαρά.
Εγώ έπαιζα στα χαφ (κεντρικός μέσος). Παίρνω μπάλα και βγάζω προωθημένη με καλές προοπτικές στα αριστερά, στην απέναντι πλευρά από εκεί που ήταν ο κόουτς. Τρέχει ο συμπαίκτης μου, τσιμπάει την πάσα με καλή τεχνική, περνώντας τον αντίπαλο του.
Στο μεταξύ έρχεται από την άλλη με φόρα ο Πελούπης—γνωστό τσεκούρι (ποδοσφαιρικά) που εργαζόταν τα καλοκαίρια σαν ναυαγοσώστης—να διεκδικήσει την φάση πριν βάλουμε γκολ… Αλλά ο άμπαλος έπεσε τάκλιν με τα πόδια ψηλά ως το γόνατο… Μπαμ, πάρε τον κάτω τον δικό μου.
Φωνές και κακό στο βάθος από τον προπονητή:
— Ωωω, ωωω, ωωω… Θα μου σκοτώσεις το παλικάρι! Άσε τα μακροβούτια Τουλούμπι. Μάθε μπάλα!
Συγχύστηκε ο Πελούπης, ωστόσο προσπάθησε να αποποιηθεί των ευθυνών του σηκώνοντας τα χέρια ψηλά (το γνωστό «δεν τον ακούμπησα»):
— Όχι κόουτς, δεν ξέρω τίποτα…
Και συνεχίζει ο τρελός:
— Μόνο πόδια βρήκα!